Мәлік Жамбылұлы

Мен қашанғы жүйрігің

Мен – кашангы жуйригин,
Топ ишинде толгаган.
Шынымененде шыркасам,
Бабамда Кадыр колдаган.
Осылайша сойлесем,
Соз кала ма уртымнан.
Коре алмаган биреулер
Соз айтады екен сыртымнан.
Кас жуйриктин белгиси, –
Дуды да корсе, жулкынган.
Айтулы жуйрик мен едим,
Салдырмай камшы, умтылган.

Усынсам, колым жетер ме?
Кырмызы кызыл тулкидей.
Кырданда аскан заманга,
Айтканда созим отер ме,
Акылсыз туган жаманга?
Кайыра камшы сермеме,
Суйекке биткен шабанга.
Еки де жаксы бас косса,
Бирин де бирин кия алмас.

Еки де жаман бас косса,
Тосекке басы сыя алмас.
Акылсыз туган жамандар,
Агайынга мал битсе.
Кызганыштан коре алмас.
Кас жаманнан ул туса,
Катарымнан оздым дер,
Бул кунде озим болдым дер.
Кас жаманга мал битсе
Ебимменен жидым дер,
Мал биткенге мас болар,
Жакыны менен кас болар
Байкамай басар шамасын

Сыйламайды гой агасын
Сыйламаса агасын
Кайдан билсин мундайлар
Жакын мен жаттын арасын
Дуние дегенин – сары алтын
Аркимдерди алдаган.
Кабаты калын кара жер
Талай ерди жалмаган.
Еки де достын арасын
Айырады екен онбаган.