Qarakesek, Dastan

Жаймен

Жер бетін мекен етіп мәңгі-бақи қалатындай,
Бишара жүрегіңді ақиқатқа қарата алмай.
Ауыртып ауру қылып тастағаннан амансың ба,
Жақсы қайсысы, жаман қайсысы ажырата алмай?
Қалған сияқтысың айыра алмай ақ-қараны,
Олай болмаса, неге өлген үміттерді арқаладың?
Бәрі баяғы біткен, ұмытып кете берси,
Есіңе сала тыңда баяғы "Ақпан" әнін.
Көрсете берме өз-өзіңе масқараңды,
Одан да шам жақ жүрегіңе тас қараңғы.
Кеткенше тазартып қал, жүрегің кір емес па,
Жер бетін босатасың, уақытша өмір емес па?
Уақытың бар кезінде лайықты етіп, шүкір етшиш,
Алқымың тар кезінде өкінгенше.
Тайғанай бермей, тура жүріп өтіп кетшиш,
"Кері қайтаршы" деп кейін өтінгенше.
Жайменен жоғалып барамыз,
Ұмытыламыз, қурап қаламыз.
Жайменен суып арамыз,
Секілді қара күз қурап қаламыз.
(Ия, әлбетте)
Адасып кеттік, іздеп таба алмадық,
Өткеннің есіктері ашық қалды, жабылмады.
Кетпедің ба не жауып, оралмайтының бар,
Маған уәде берме, тұра алмайтының бар.
Кетті бәрі көзден, кетті бәрі көңілден,
Көңіл жалығып кетті күйлерден түңілген.
Ауырып кетті басым, басымды қатырмашы,
Мен сені ұмытып барам, мені шақырмащы.
Ұмытып қалдың ба не, бәрі аяқталғанын,
Талай жылдар өтті, келсең, қай жақта қалдың?
Не жетпейді саған, қасыңда жақындарың,
Сенде бәрі бар, шүкір ет, ақымағым.
Шашпа ақылыңды, онсыз да шамалы,
Көп қателесе беріп құрып қалып жүрмесін амалың.
Уақыт аз ғана қалды, адам болу керек,
Ертең мәңгілікте аман болу керек.