Табылды Досымов

Ақ дидарың-ай

Атынды сенин айтамын ан кылып неге,
"Козым-ау" деши кулимдеп Баяндай маган.

Тирликти мынау, жаным-ай, мангилик деме,
Уйыктап кетсем бир куни, оянбай калам...

Оянбай калам, бул - шындык, урыспа, каргам,
Шолмек-тирликтин белгили кулай сынары.

Гитарамды алып елеусиз бурышта калган,
Бауырына басып, егилип жылайсын али.

Журекте - кайгы, баста - мун, конилде - кырау,
Онай ма, жаным, жанында кайгы ауырткасын.

Журетин кезим бола ма омирде мынау,
Шараптан емес, шаттыктан айналып басым?!

Жанардан уштын, жасын кун - базарым един,
Ак арман неге кол булгап шакырмайды алдан?

Отырам сосын тунжырап, сазарып оним,
Октаулы мылтык секилди атылмай калган.

Атынды сенин айтамын ан кылып неге,
"Козым-ау" деши кулимдеп Баяндай маган.

Тирликти мынау, жаным-ай, мангилик деме,
Уйыктап кетсем бир куни, оянбай калам...