Табылды Досымов

Жалган дуние

Бул дуние айналганмен сырласына,
Енди бил манги баки турмасына.
Бир куни кудайыннан хабар келсе,
Шыгасын сен де курбым кыр басына.

Кайгырып досын тугил бакталасын,
Кеуденде сагат-гумыр токтагасын.
Калдырып мынау жалган дуниени,
Келмеске манги баки аттанасын.

Сол жакка аттанасын бари барган,
Калады кокирегинде алып арман.
Калады ауызында сары тисин,
Калады гаражында сары «Волган»
Биреуде акшан калар карыз алган
Мурнынды шакшан калар зари жарган
Он болме уйин калар, киын болар,
Ойткени бари жалган, бари жалган.

Бул казак мол байлыкты текке издейди
Акшанды миллионга жеткиз мейли.,
Сенимен кырсык кудай о дуниеге,
Сом тугил сокыр тиын откизбейди.

Сум ажал кайыршы емес тиын сурар,
Бир куни ку жанынды буйымшылар.
Коркыттар кутылмаган бул олимнен
Табылдын кутылуы киын шыгар.
Биз тугил кутылмган алып Абай,
Билмедим о дуниенин хали калай?!
Табылдын бир кездеги ани екен деп
Сонымнан зарлап журсин калын адай!

Жигиттер, артык айтсам куна такпа,
Батайык кулип-ойнап, ракатка.
Омирден кари де отер, бари бекер
Берилген тирлик бизге прокатка!