Нұрболат Абдуллин , Әлжан Нұрлыбек

Тамшылар

Омир отип бара жатыр, акылдым,
Озинди ойлап тагы бир тан атырдым.
Каншалыкты кашык журсем мен сенен,
Соншалыкты журегине жакынмын.

Тагдыр бизди сынамай ма, сынай ма,
Аспан сени аягасын жылай ма?
Сен бар кезде мен конилди журемин,
Мен бар кезде сен де жаным, мунайма!

Тамады, тамады, тамады тамшылар,
Тан атса аспаннын коз жасы таусылар.
Тамады, тамады, тамады тамшылар,
Биздин де ататын танымыз бар шыгар.

Кездескенде биздер бакыт табамыз,
Коштасканда неге жылап каламыз?
Ай мен кундей кету ушин косылмай,
Жер мен коктей болу керек арамыз!
Сенен баска жан билмейтин сырым бул,
Агыл-тегил жанбыр жауды бугин бир.
Аспан жерди сагынганнан жылайды,
Ал сен мени сагынганда кулип жур

Тамады, тамады, тамады тамшылар,
Тан атса аспаннын коз жасы таусылар.
Тамады, тамады, тамады тамшылар,
Биздин де ататын танымыз бар шыгар.