Арайлым Жукенова

Аке

Бетке алып максаттын зангарын,
Карлыгаш конилмен самгадым.
Сол жолда кашан да тилекши,
Жан акем – аскар тау, корганым.
Акелер – шабыттын кайнары,
Акелер – намыстын кайрагы.
Кен журек нур токсин,
Желбиреп шаттыктын барагы.
Акеде – даланын кендиги,
Акеде – бабанын ерлиги.
Домбыра кеудеси куй токсе,
Таркаган адамнын шер-муны.
Жолдаган сагыныш салеми,
Адеми ан сынды жан еми.
Акенин журеги – мейирим,
Изгилик, парасат алеми.