Қайрат Нұртас

Аңсарым

Сени издеп куним жиекке жыгылады,
Кызыл да жасыл дуние кубылады.
Жанарыма кеп туйир жас тыгылады…
Сезимим тамшы айнекке урылады,
Сынар аккудын сынсиды сынык ани.
Сол анди, жаным, озиндей ким угады?

Сагындырган куним,
Сени ойладым бугин,
Кайрылмастан рас па кеткенин?
Сагындырган куним,
Сени ойладым бугин,
Сагым болган менин коктемим


Алмасып кунмен, когимде ай калады,
Терезесинен конилдин ай карады,
Тарыдай гана жумыр жер айналады.
Мен емес, сени кара тун аймалайды,
Жарык кунинмен жылыткан бар галамды,
Жур екенсин-ау мекендеп кай каланы?


Сагындырган куним,
Сени ойладым бугин,
Кайрылмастан рас па кеткенин?
Сагындырган куним,
Сени ойладым бугин,
Сагым болган менин коктемим

Сагындырган куним,
Сени ойладым бугин,
Кайрылмастан рас па кеткенин?
Сагындырган куним,
Сени ойладым бугин,
Сагым болган менин коктемим

Сагындырган куним,
Сени ойладым бугин,
Кайрылмастан рас па кеткенин?
Сагындырган куним,
Сени ойладым бугин,
Кайрылмастан рас па кеткенин?