Qarakesek

Екіге

Козин козиме жете алмай ма,
Сезим бойыннан кете алмай ма?
Сенин ойларын бите алмай ма,
Тусинем, умыту онай ма.

Умыту киын болады алайда,
Умытасын бирак калай да.
Биз жокпыз кешеги мекен-жайда,
Сен кайдасын, мен кайда?

Конил кулай ма, ишин жылай ма,
Ишин сурай ма деп мени кайда?
Журсин бе тосип куйде мунайган,
Окпелеп откен кун-айга.

Кеттин бе бойлап ен терен ойга,
Тек кателеспе, дурысын ойла!
Биздерге тагдыр еки жол койган,
Омир – ойын, жатыр бизбен ойнап.

Тундер тунегимен кайтадан келеди,
Кайта акеледи сен ушин.
Сенин жылаганын, тусинбейм, ким ушин,
Жылап тарылуда тагы тынысын.
Бизди казир болип турганы – еки алем,
Биздин казир бир болганымызга жок далел.

Откен шактан бизге келмеди салем,
Болашактан келмейтининди билем.
Дал казир сенин ойлаганын келмейди,
Дал казир сенин сураганын берилмейди.

Кеше журу керек еди кокиректи кермей,
Билем, енди кокирегин ешкашан керилмейди.
Неге батып кетти биздин кеме,
Косылмады еки дене?

«Барине кинали – сен» деме,
Жок, сен ундеме.
Козине жас келсе де, жылама,
Конил тусип томен кулама.

Мен емес бакытынды тауып беретин,
Жок, менен сурама.
Биздин жол – еки, биздин кол – еки,
Бирикпейди екен, бирикпейди,
Конил болек, омир болек,
Журек жетим.

Конил кулай ма, ишин жылай ма,
Ишин сурай ма деп мени кайда?
Журсин бе тосип куйде мунайган,
Окпелеп откен кун-айга.

Кеттин бе бойлап ен терен ойга,
Тек кателеспе, дурысын ойла!
Биздерге тагдыр еки жол койган,
Омир – ойын, жатыр бизбен ойнап