Qarakesek

Тым алыста

Тунимен коз илмедин,
Кимди ойлайсын, нени ойлайсын, а?
Жагдайын киын ба, тусинбедим,
Тусинбедим, тусин мени.
Табигат сен туралы сыр айтады,
Ол сени корсетти маган, шын айтам.
Конилинди ылги не мунайтады?
Сени ойламайды деп мени ким айтады?

Сен – менин ойларым, оним болмаган,
Кешир мени, кеттим сенен мангиликке, куним, тым алыска.
Конилин журегин менен тым алыста, тым...
Тым алыста, тым...
Тым алыстасын.

Билмейсин ертен не боларын, сен не кыласын ертен,
Откен омир окинишин алып келе береди, жолама, жетер.
Нап-назик конилинди байлап, артынан ертеди, ерип кетпе, еркем,
Тагдыр алдайды, окиниш бекер отип кетер, ал мынау бекер емес.
Жанарына сенин жиналган жастарын,
Жок, бекер емес сенин озгеге озинди ашпауын.
Жок, битер емес кайгы жамалып жаткан тунин,

Отер емес откинши куни зулаган омирдин.
Калмады сезинбеген затын, тагы да тунилдин,
Эй, олай болмайды, бул гумыр бир орында турмайды,
Сенин ойларынды тагдыр сен ойлагандай кылмайды.
Кимге сенесин, ким, айтшы маган,
Бакыт болып тур бизге саран откен жылдарды санап.
Кетип барамыз артымызга аландауменен карап.

Сен – менин ойларым, оним болмаган,
Кешир мени, кеттим сенен мангиликке, куним, тым алыска.
Конилин журегинменен тым алыста, тым...
Тым алыста, тым...
Тым алыстасын.