BaGi , Tima Tee

Балалық махаббатым

Ишимдеги ыза тула-бойды жеп барады,
Сен жайлы ой жазам деп жыртылды даптер парагы.
Кайтсем енди болады, кундиз-туни сен есимде,
Озимди коярга жер таппадым, сенесин бе?
Сол баягы ауа райы бузады конил-куйди,
Кейде жанбыр жауып, кар араласып, жел урлейди.
Олар мулдем билмейди кандай куйде жургенимди,
Мен сени умытпадым жане сенин келбетинди.
Кейде кателесемин ажырата алмай кун мен тунди,
Мен, мумкин, сыркаттандым, мумкин, журегим булкынды.
Сен ушин куресемин, колжетимсиз болсан дагы,
Шыдаймын, тозип отем канша сынак болса дагы.
Омирге кайта келмеспин айналып кезегимен,
Сенимен бирге болам аягында, сеземин мен.
Казирше жалгыздык курбысы болды конилдин,
Мун жане кайгынын орта белинен комилдим.
 
Бакытты кауыштырып келеди аймалагым,
Келеди сенин назик жузинди аялагым.
Катал тагдыр неге мени сонша аямады,
Кош бол енди, менин балалык махаббатым.
 
Билесин бе, менде де журек бар, умытпа,
Жабирленеди сенсиз, тонады ол суыкка.
Сол суыкты колдан жасаган тек озин,
Барине тозетин менде калмады тозим.
“Суйем” деген созин санамда сандырактады,
Арманга умтылдым кол жетпейтин жырактагы.
Менин жагдайымды соз салмактап жеткизбеди,
Сонда да кеудемде жарык умитин узбейди.
Бир угынганым – бул махаббат жауапсыз,
Кеудемди тесип оттин, куттыктаймын, садаксыз.
Болды, барин догар, отинемин, азапсыз,
Ойнама журекпен, отинемин, мазаксыз.
Сен болдын ойымнын тунгиык бир терени,
Тындашы, отинемин, бул – журектин олени.
Сени оралсын деп жасамадым, билип жур,
Мен жыласам да, жаным менин, кулип жур.