Серік Ибрагимов

Қазақпыз бәріміз

Алтай мен Атыраудын арасында,
Есил мен Жайык, Каспий жагасында.
Ан салып бар казактын даласында,
Оссин мерейин енди!

Казагым таусылмайтын жыр емес пе?
Ар елдин салты баска, тили ерекше.
Байкадым ан салып журип бугин ерекше,
Шыркап берейин енди!

Ордалы Онтустик бари бар Оякта,
Беймарал журемин болсамда каякта.
Буякта баримиз апшем мен кокем гой,
Ола деп калжындап.
Ан салып кетемин гой!

Жетису шалкып шалкып жетсе дейди,
Онтустик конак болып отсе дейди.
Шок-шогынан кыстырып кетсе дейди,
Жаса ордалы елим!

Батыска не хабар деп келемин гой,
Ай, сау, бош дейтин журтты коремин гой.
Онерин устей берсин, дегеним гой,
Жаса батысым менин!

Батысым не зат деп карайсын барине,
Кулак салып тындашиш.
Сау болшы деп аниме,
Озинде, созинде айналган саниме.
Ризамын агайын, тумалас барине!

Жа, кеттик алда Алтай, Шыгысым бар,
Тарылмас немене теги тынысым бар.
Шыгыста шалкып шаткан ырысым бар,
Жаса Шыгысым менин!

Аязы тондырар деп кулагымды,
Акырын тартып кидим тумагымды.
Арнадым тагы озине жыр анимди,
Жаса Арысым менин!

Кулимдеп, кун шыккан Шыгысым емес пе?
Шоян болып тасыган ырысым емес пе?
Ан, суы болса да, кулагым тонса да,
Солтустик ыстык кой казагым баршана!

Батыс болса да, Шыгыс болса да,
Азилим жарасып, бир ойнап кулейик.
Онтустик деген, Солтустик деген,
Бир атанын баласындай бирге журейик!

Калжынды суйетин казагым дарасын,
Азилмен андетип табайык жарасым.
Мангилик мекеним, тили бай ауезди,
Айналып отемин казактын даласын!